رابطه خودمتمایزسازی و هیجان‌های خودآگاه شرم و گناه با کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: بررسی کیفیت زندگی به عنوان یک موضوع مهم در مطالعات بیماری‌های مزمن، به خصوص سرطان، مطرح است. تمامی مجموعه علایم جسمانی و روانی سرطان، کیفیت زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بنابراین، در کنار درمان‌های پزشکی استفاده از درمان‌های روان‌شناختی برای بیماران مبتلا به درد و ناراحتی عاطفی ناشی از سرطان، می‌تواند منجر به ایجاد احساس آرامش در بیماران شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه خود متمایز‌سازی و هیجان‌های شرم و گناه با کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شده است. روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است که 200 زن مبتلا به سرطان پستان به صورت در دسترس در آن شرکت داشتند. ابزارهای مورد استفاده جهت جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسش نامه خود متمایز‌سازی (DSI-SF-20)، هیجان‌های خودآگاه (GAPS-16) و کیفیت زندگی (SF-12) بودند. پس از جمع‌آوری پرسشنامه‌ها، داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل رگرسیون و به وسیله نسخه 20 نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین سن بیماران برابر با 64/3±10/42 به دست آمد. یافته‌ها بیانگر رابطه مثبت و معنی‌دار خودمتمایز سازی و عملکرد جسمانی و روانی در مقیاس کیفیت زندگی بود. همچنین هیجان‌های شرم و گناه رابطه منفی و معنی‌داری با عملکرد جسمانی و روانی در مقیاس کیفیت زندگی داشتند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که این دو متغیر 28% از واریانس بعد جسمانی و 41% از واریانس بعد روانی کیفیت زندگی  را پیش‌بینی می‌کنند. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه می‌تواند نظر روان‌شناسان و متخصصین مرتبط را به این امر معطوف کند که کمک به بیماران مبتلا به سرطان پستان در جهت افزایش توانایی خودمتمایز سازی و کاهش هیجان‌های شرم و گناه، می‌تواند کیفیت زندگی این بیماران را بهبود بخشد.